Osocze bogatopłytkowe jest preparatem, który można pozyskać z krwi własnej pacjenta. Stężenie płytek krwi jest w nim większe niż ma to miejsce w przypadku osocza fizjologicznego. Po raz pierwszy znalazło ono zastosowanie w roku 1987 w trakcie trwania zabiegu kardiochirurgicznego. Od tego czasu mamy do czynienia z wyjątkowo dużym postępem w samej technologii produkcji, a do tego doszło do poszerzenia listy chorób i defektów, w czasie których można stosować osocze bogatopłytkowe.
Czym właściwie jest osocze bogatopłytkowe?
Osocze bogatopłytkowe jest produktem tak zwanej inżynierii tkankowej. Jest autologicznym preparatem krwiopochodnym, w którym możemy znaleźć skoncentrowane płytki krwi znajdujące się w małej ilości osocza. Proces jego produkcji zakłada pobranie krwi od pacjenta, a następnie jej wirowanie. To właśnie na tym etapie dochodzi do oddzielenia elementów morfotycznych krwi, które różnią się między sobą ciężarem.
Koncentracja płytek krwi w osoczu nie jest przypadkowa i należy ją łączyć z wyższym stężeniem tak zwanych płytkopochodnych czynników wzrostu uczestniczących w procesach regeneracyjnych. Te płytkopochodne czynniki wzrostu to białka wydzielane i przekształcane podczas aktywacji płytek w formy bioaktywne. Przyjmuje się, że osocze bogatopłytkowe może zawierać od dwóch do dziewięciu razy więcej płytek w jednej jednostce objętości niż ma to miejsce w odniesieniu do krwi fizjologicznej. Jest to ważne, bo mniejsze niż dwukrotnie wyższe stężenie nie ma wpływu na przyspieszenie procesu gojenia się ran, a wyższe niż dziewięciokrotne stężenie wcale nie wpływa na to, że tak zwane efekty terapeutyczne są lepsze.
Zastosowanie osocza w medycynie
Jak już wspomniano na wstępie, autologiczne koncentraty osocza po raz pierwszy znalazły zastosowanie w medycynie w roku 1987, kiedy to wykonywano operację kardiochirurgiczną. Odkryto też, że PRP może znacząco zmniejszyć zapotrzebowanie na transfuzję krwi oraz jej konkretne składniki podczas zabiegu. Szczególnie uważnie przyglądano się pacjentowi w tak zwanym okresie pooperacyjnym jednak nawet wówczas nie zaobserwowano powikłań infekcyjnych.
Dziś osocze bogatopłytkowe jest wykorzystywane między innymi wówczas, gdy pojawia się konieczność leczenia przewlekłych ran. Z powodzeniem wykorzystuje je jednak również chirurgia twarzowo-szczękowa oraz chirurgia ginekologiczna. Wiemy, że osocze bogatopłytkowe ma działanie przeciwbólowe, klinicznie potwierdzono przy tym, że z powodzeniem można stosować je podczas leczenia owrzodzeń. Osocze bogatopłytkowe przydaje się także wtedy, gdy pacjent powinien być chroniony przed zakażeniem uszkodzonych tkanek, które dopiero się odbudowują. Od pewnego czasu osocze bogatopłytkowe wykorzystuje tak ortopedia, jak i medycyna sportowa, w tym zwłaszcza w odniesieniu do chorych zmagających się z przewlekłymi zespołami bólowymi związanymi z przeciążeniem ścięgien. Podczas procesu jego pozyskiwania można też uzyskać preparaty płytkowe charakteryzujące się dużą zawartością fibryny. Te znajdują zastosowanie choćby w chirurgii twarzowo-szczękowej.